حملات سایبری اخیر به خطوط لوله، شبکه های برق و سایر اهداف صنعتی، افزایش خطر برای زیرساخت های حیاتی را برجسته می کند. همانطور که مجرمان سایبری پیچیده تر می شوند و تعداد و توانایی هک دولتی رشد می کند، ایجاد امنیت سایبری زیرساخت ها بسیار مهم تر از همیشه است.
زیرساخت های حیاتی به دارایی های حیاتی برای امنیت ملی و ثبات اقتصادی اشاره دارد. این امر شامل انرژی، آب، حمل و نقل، ارتباطات، مراقبت های بهداشتی و خدمات اضطراری است. اکنون این زیرساخت ها به شدت به سیستم های متصل به اینترنت برای نظارت و کنترل عملیات متکی است. در حالی که این امر اتوماسیون و افزایش بهره وری را ممکن می کند، آسیب پذیری هایی را نیز معرفی می کند که هکرها می توانند از آنها سوء استفاده کنند.
هکرها می‌توانند سیستم‌های حیاتی را خاموش کنند، سرویس‌ها را قطع کنند یا حتی آسیب فیزیکی وارد کنند. کمپین‌های باج گیری در سال 2021 با هدف قرار دادن خطوط لوله کلیدی و کارخانه‌های فرآوری مواد غذایی، عرضه بنزین و گوشت را مختل کرد. حملات سایبری بر شبکه های برق، سیستم های حمل و نقل و بیمارستان ها نیز تأثیر گذاشته است. قطع خدمات ناشی از چنین حوادثی تأثیر عمومی گسترده ای دارد.
حفاظت از زیرساخت های حیاتی نیازمند رویکردی چندلایه است. امنیت محیطی قوی، تقسیم‌بندی شبکه، آموزش کارکنان و کنترل‌های دسترسی، قرار گرفتن در معرض خطر را محدود می‌کنند. سیستم های نظارت بر فعالیت های نامنظم و غیرطبیعی نیز می توانند به شناسایی سریع نفوذهای احتمالی کمک کنند. پشتیبان‌گیری آفلاین، بازیابی سیستم‌های کنترل را پس از حمله ممکن می‌سازد.
شرکت‌ها و اپراتورها باید به طور منظم آزمایش‌های نفوذ و تمرین‌های بازیابی بلایا را انجام دهند. مشارکت با آژانس های امنیت سایبری دولتی می تواند اطلاعات تهدیدات و بهترین شیوه ها برای مقابله را ارائه دهند. ارزیابی فروشندگان شخص ثالث نیز برای جلوگیری از خطرات زنجیره تامین کلیدی است.
با افزایش تهدیدات سایبری، صاحبان زیرساخت‌ها باید امنیت سایبری را در اولویت قرار دهند. اگرچه مهاجمان دارای طیف وسیعی از انگیزه ها، از پول گرفته تا تخریب تجهیزات و عملیات هستند، اما تأثیر بالقوه آن بر امنیت و رفاه عمومی، نیاز به پیشگیری و واکنش قوی را افزایش می دهد. زیرساخت‌های حیاتی امنیت سایبری برای ثبات و انعطاف‌پذیری ملی در برابر چنین تهدیداتی ضروری است.